جوندگان و لوله‌های پلیمری

“بهبود ایمنی خطوط لوله از طریق کنترل جوندگان”

  • چکیده:

 در سال‌های اخیر گزارش شده‌است که لوله‌های پلی‌اتیلن با قطر ۲۵ میلی متر توسط جوندگان مورد حمله و آسیب قرار گرفته‌اند. برای مقابله با این مشکل طرحی مطابق با اقدامات مدیریتی جوندگان اکولوژیک ارائه شد. هدف از این طرح تلفیق تحقیقات پایه و کاربردی در زمینه کنترل جوندگان به منظور حفاظت از خطوط لوله ابرسانی می‌باشد. در این بررسی، پس از شناسایی گونه‌های جوندگان، نقشه خطر ترسیم شد و روش‌های مختلف استفاده از موانع فیزیکی برای استفاده از دافع حشرات مورد بررسی قرار گرفت. یافته‌های این مطالعه نشان داد که نیاز به بررسی دستورالعمل‌های نصب لوله‌های پلی‌اتیلن وجود دارد.

۱. مقدمه

لوله‌های پلی اتیلن در دو دهه گذشته به دلیل نصب سریع و آسان و ارزان بودن جایگزین لوله‌های فولادی شده‌اند. چندین گزارش در مورد آسیب وارده توسط جوندگان به این خطوط لوله از استان‌های مختلف کشور وجود داشته‌است. اگرچه، تعداد حوادث از نظر آماری قابل‌توجه نبوده است، اما نمی توان آن‌ها را نادیده گرفت . جوندگان بزرگترین گروه پستانداران هستند و دارای دندانهای آسیای جلویی بلند هستند که برای سائیدن ،گونه مناسب برای جویدن هستند.این جانوران دارای پراکندگی جهانی هستند و تقریبا در تمامی زیستگاه‌ها یافت می‌شوند. آن‌ها می‌توانند طیف وسیعی از مواد را بجویند و عایق‌بندی، سیم‌کشی الکتریکی، لوله‌کشی (لوله‌ها)و دیگر اجزای ساختاری را از بین ببرند.

۲. روش‌ها

۲.۱ شناسایی تهاجمی ترین گونه ها                                                                                                            

ترسیم نقشه خطر از مناطق آسیب  برای شناسایی دقیق مکان هایی بود که به طور بالقوه در معرض خطر بیشتری قرار داشتند. نقشه های خطر نشان داد که این مکان ها شرایط اب و هوایی و کاربرد کاربری زمین مشابه داشت. آسیب دیده ترین لوله ها در مناطق نزدیک مزارع نواحی روستایی ، مجاری زهکشی و انبارهای دام نصب شد.

پس از شناسایی گونه های جوندگان و مناطق پرخطر ، برای اجرای هر ازمایش نمونه های جدید گرفته و به مدت دو هفته سازگار شد.

۲.۲ موانع فیزیکی – شیمیایی

این روش ها در آزمایشگاه ها  ، ازمایش های نیمه میدانی و میدانی در چهار استان ایران مورد بررسی قرار گرفت. در یکی از ازمایش های زمینه تحقیق لوله ها با بافت فولادی ضد زنگ ، روکش سنگی یا یک لایه از سنگ های یک اینچی با ضخامت ۱۰ سانتیمتر قبل از نصب شدن در آزمایش های نیمه میدانی پوشانده شده بودند.

رویکرد دیگر حفاظت از لوله ها با استفاده از مواد دافع جوندگان چه در خاک چه به عنوان مستربچ در ساختار لوله ها بود.کارایی دو ماده شیمیایی (دافع کننده ها) ، به اسامی کپسایسین و تیرام  بعنوان مواد محافظتی احتمالی در خاکریز های اطراف لوله ها  ارزیابی شدند. همچنین تعدادی مستربچ های موجود به شیوه تجاری وجود دارد که شامل مواد دافع طبیعی می شود. انها می توانند یا در اکسترودر  با صموغ ساده پلی اتیلن  برای ساخت لوله ها با خاصیت ضد جوندگی یا در تولید فیلم های پوشانیدن که باید اطراف لوله ها اجرا شود مورد استفاده قرار گیرند. ساخت لوله های پلی اتیلن حاوی مواد دافع تجاری و ازمایش های دفع شدنی در مقیاس آزمایشگاهی از دیگر مراحل پروژه بود.

۳.نتیجه گیری                                                                                                                                                                                               نتیجه گیری های خاص از این تحقیق در خصوص حفاظت از لوله های پلی اتیلن در برابر جوندگان به شرح زیر است:                                      * بوم شناسی و تغییر کاربری زمین عواملی هستند که باید قبل از هرگونه نصب لوله های پلی اتیلن در کاربرد  ابرسانی مورد توجه قرار گیرند.          *موانع فیزیکی از جمله سنگها ، ضخامت بزرگتر پوشیده شده برای لوله های پلی اتیلن و محافظ سنگی و شبکه فولاد ضد زنگ می توانند از لوله ها محافظت کنند.                                                                                                                                                                        * استفاده از موانع شیمیایی مانند کپسایسین و مستربچ های تجاری حاوی مواد دافع می تواند تا حد زیادی از لوله ها محافظت کند.

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *